Πέμπτη, 10 Σεπτεμβρίου
Και ξαφνικά, κάπου ανάμεσα στο πρώτο και το τέταρτο arrondissement, συνειδητοποίησα ότι πέρασα στο επόμενο στάδιο. Συνήθισα. Είναι αυτό, που μόλις σταματάς να το σκέφτεσαι τσουπ! Συμβαίνει. Υπό άλλες συνθήκες θα συνέχιζα να σκέφτομαι αυτό το ένα-μεγάλο-βήμα-για-μένα-ένα-μικρό-βήμα-για-την-ανθρωπότητα αλλά εκείνη τη στιγμή ήταν απείρως πιο διασκεδαστικό να προσπαθώ να παρακολουθήσω τον Νταμιάνο να περιγράφει έξαλλος (στα ιταλικά, για να μην καταλάβουν όλοι-μα όλοι, che cretino e) την κατάσταση που επικρατεί στο διαμέρισμα όπου συγκατοικεί με δύο κορίτσια από τη Ουγγαρία τα οποία έχουν έρθει στη Γαλλία με μοναδικό σκοπό να βρουν γάλλο μποϋφρέν (φυλή εράσμους νο.2). Ντίο μίο!
1.Αυτός που φαντάστηκε τη Βαβέλ, είχε πάει σίγουρα σε εράσμους πάρτυ. Σίγουρα.
2. Bisoutage, le. Αναρωτιέμαι ποιος μικρόψυχος διέδωσε τη φήμη ότι οι Έλληνες είναι οι απολίτιστοι της Ευρώπης. Αυγά, αφρός ξυρίσματος, αλεύρι, σαμπουάν.. mais c’est la rentree! Le bisoutage!! Ή αλλιώς πώς οι μεγαλύτεροι μαθητές υποδέχονται τους νεότερους. Πφφφφφ.. Για να μην αναφέρω ότι οι γάλλοι φοιτητές θεωρούν τους έλληνες inspirateurs στους αγώνες τους..
3. στα ιταλικά, η λέξη τζέρτζελο είναι degenero.
**je te garde dans ma peau
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου