routard

Κυριακή 6/9

Την Κυριακή, όπως θα με συμβούλευε ο μπαμπάς μου και παραδόξως δεν έκανε, αποφάσισα να πάω και στη σχολή, να δω πού ακριβώς είναι και πόση ώρα χρειάζομαι για να πάω, ώστε τη Δευτέρα που θα ήταν η επίσημη πρώτη, να μην αιφνιδιαστώ. Σένια και φίνα. Δυσκολεύτηκα λίγο, περπατούσα πολλή ώρα γιατί ο χάρτης μου ήταν παραπλανητικός, άρχισα να σκέφτομαι ότι η σχολή τελικά δεν υπάρχει στην πραγματικότητα και το όλο concept είναι μία διεθνής συνομωσία με στόχο να έρθω στη Γαλλία μόνη μου και να αναλάβω μία αποστολή παγκόσμιας σημασίας (xaxaxaxaxaxxaxax) και έστελνα χαριτωμένα μηνύματα στη Ρένια για να της πω ότι το να βρω τη σχολή είναι εξίσου δύσκολο με το να βρει ο ανυποψίαστος ταξιδιώτης την ιδιωτική κατοικία του mies στα περίχωρα του Βερολίνου. Γύρισα το χάρτη ανάποδα τελικά, τη βρήκα, φωτογραφήθηκα για να έχω πειστήρια της ύπαρξής της και επέστρεψα στο κέντρο. Στην Place de Jacobins γνώρισα τον maurad από το αλγέρι, που μου είπε ότι θα ήθελε να γίνει ο πρώτος μου φίλος στη Λυών γιατί έτσι κι αλλιώς οι Γάλλοι είναι πολύ σνόμπ και δε κάνουν ποτέ φίλους ξένους, ήπια ένα χυμό λεμόνι που κάτι-ακόμη-είχε-μέσα-είμαι-σίγουρη και συνέχισα τη βόλτα μου, ακολουθώντας την εξαιρετική τακτική που ακολουθούσα και την προηγούμενη μέρα: να πάρω ένα δρόμο και να στρίβω σε όποιο δρόμο μου αρέσει. Εξαιρετική τεχνική, την προτείνω χωρίς δεύτερη σκέψη. Και έτσι το ανακάλυψα: 1er arrondissement. Ή η απάντηση της Λυών στη Μονμάρτη (χα!). Σε μια άλλη ζωή μου θα μένω εδώ. sans voir. Λέξη της ημέρας: bouchon, le