1.
you and me against the world. Αυτή την εβδομάδα, όπως και την προηγούμενη αντίστοιχή της, στις αρχές Οκτωβρίου, είμαι με άλλα 25 περίπου άτομα, κάθε μέρα, όλη μέρα. Το διασκεδαστικό είναι ότι το σύνολο αυτό είναι εξαιρετικά ευέλικτο, επιτρέπει τη δημιουργία εξαιρετικά πολλών ομάδων, καθεμία από τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη με τις υπόλοιπες, κάθε φορά. Μη φανταστείτε ότι παίζουμε ξύλο, επ ' ουδενί. Αλλά η αντιπαράθεση και μόνο είναι τόσο διασκεδαστική. Ενδεικτικά αναφέρομαι στο εμεις-οι αρχιτέκτονες εναντιον αυτων-των χορευτών. Το δικό μας ζητούμενο ήταν να επεξεργαστούμε το δεδομένο χώρο ώστε να μετασχηματίσουμε κάποιο χαρακτηριστικό του, είτε με κάποια κατασκευή, είτε με κάποια προσθήκη, ό,τι. Δικός τους στόχος είναι να μετατρέψουν το δικό μας σκηνικό σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σκηνικό χορού.
Hello! δεν είμαστε εδω για να σας φιάξουμε τα σκηνικά! Προσαρμοστείτε στις ιδέες μας! και κουβαλήστε και κανένα σωλήνα, με την ευκαιρία!! Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι και το δίπολο εμείς-οι αρχιτέκτονες εναντίον της μπαγκέτας. Συνήθως τρώμε στη σχολή ένα νοστιμο πλήρες γεύμα με σαλάτες, κυρίως πιάτα και επιδόρπια. Αυτήν την εβδομάδα όμως ζούμε σαν τη Ραπουνζέλ κλεισμένοι στο κτίριο της CAUE για δέκα ώρες κάθε μέρα και μόνο πράγμα που μπορούμε να τρώμε είναι μπαγκέτες. Την Παρασκευή, συμφωνήσαμε ότι κανένας δε θα φάει μπαγκέτα. Θα έχουμε προμηθευτεί σαλάτες και έτοιμα μακαρόνια.
2.Το άλλο εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο αυτής της συνύπαρξης είναι ότι ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι αποκτάς μία εξαιρετική οικειότητα με άτομα που μέχρι την περασμένη παρασκευή δε λέγατε κάτι παραπάνω από καλημέρα. Η Bettina (η μόνη γαλλίδα της ομάδας) μας φιάχνει γλυκα και έχει αναλάβει να κάνει τα διάφορα τηλέφωνα που χρειαζόμαστε σε προμηθευτές, η Luccia μας βάζει σλοβάκικα τραγούδια, η Hanna κουβαλάει από εδώ και από εκεί περίπου 120 μέτρα σωληνώσεων (μη ρωτάτε περισσότερα, είναι η ιδέα της για το δικό της σημείο), εγώ και η Αν έχουμε αναλάβει να σουλουπώσουμε τις μακέτες για την έκθεση. Το αστείο είναι ότι ο Louis παρατηρώντας την επιμέλεια με την οποία δούλευα μία μακέτα, με ρώτησε αν έχω κάνει μαθήματα κατασκευής μακέτας. Είχα υπ'όψιν μου ότι αυτό το εράσμους θα με αλλάξει πολύ, αλλά να αρχίσω να κάνω και καλές μακέτες, πάει πολύ, αλλοτρίωση.
3.
vin chaud_δεν ξέρω αν η καλη μέρα φάινεται από το πρωί, σίγουρα όμως ένα καλό απόγευμα αρκεί για να καταχωρηθεί μία μέρα σαν καλή. Μετά από 10 ώρες στη CAUE λοιπόν, η Luccia μας πήγε μέχρι την Perrache όπου έχει ξεκινήσει ένα χριστουγεννιάτικο παζάρι. Μικρά περίπτερα, ζεστό κρασί, γλυκά, αλμυρά, μικρά δωράκια, λαμπάκια παντού. Δοκιμάζαμε ό,τι φαγώσιμο βρίσκαμε (έπαιρνε μία και το μοιράζαμε στα έξι) και επίσης δοκιμάσαμε ζεστό κρασί από όλους τους πάγκους που το προμηθευαν, λέγοντας για τα Χριστούγεννα στην Πράγα, στην Μπρατισλάβα, στη Γερμανία και στην Ελλάδα. Μετά αναρωτιόμαστε γιατί ακόμη δεν έχει πουθενά στην πόλη λαμπάκια και κακό, εγώ τους έλεγα ότι στην Ελλάδα στολίζουμε για τα Χριστούγεννα από τα τέλη Οκτωβρίου σχεδόν. Την απάντηση έδωσε ο Louis, ένεκα Γάλλος: Στη Λυόν, στις 8 Δεκεμβρίου είναι η fete des lumieres, η γιορτή των φώτων ας πούμε που όμως με τα δικά μας Φώτα δεν έχει καμία σχέση. Για τρείς μέρες, ολόκληρη η πόλη είναι υπερ-φωταγωγημένη, σαν αναφορά στα μικρά κεράκια που άφηναν κατά το μεσαίωνα στα περβάζια των παραθύρων τους οι κάτοικοι της πόλης για να ειδοποιήσουν το γιατρό που περνούσε από το δρόμο ότι μέσα στο σπίτι είναι κάποιος ασθενής από χολέρα. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου δεν έχει φωτάκια πουθενά, ούτε δέντρα ούτε τίποτα. Μετά, όλα είναι όπως σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης... χμ!
