Δευτέρα 7/9.
Όταν έστειλα μήνυμα στην Αλίκη ότι αν με έβλεπε θα είχε γονατίσει από τα γέλια, ήμουν σε μία αίθουσα με τραπέζια τοποθετημένα έτσι ώστε να σχηματίζεται Π, είχα μπροστά μου μία μικρή στοίβα με χρωματιστά χαρτιά calendier-attestation d’inscription-reglement interieur και άλλα τέτοια χαριτωμένα, γύρω μου κάθονταν περίπου 20 άτομα συνομήλικά μου από διάφορα σημεία της Ευρώπης (sic!) και παράλληλα σκεφτόμουν ότι αν δεν είναι ψυχοσωματικό, όντως η γνάθος μου έχει αρχίζει να μουδιάζει μετά από τρεις μέρες προσπάθειας να προφέρω τα άπταιστα γαλλικά μου. 5 μήνες. Και μετά θα πάω κατευθείαν για πλαστική. Γέλασα λίγο μόνη μου και μετά άρχισα να κοινωνικοποιούμαι. Καλή φάση οι σπουδές στην Ευρώπη, σκέφτηκα. Το μόνο που με εκνεύρισε λίγο είναι ότι συνειδητοποίησα ότι τα αστεία μου (είναι το σημείο που λέω ότι είμαι ΚΑΙ πάρα πολύ αστεία άμα θέλω) δεν είναι εύκολο να αναπαραχθούν σε άλλες γλώσσες. Χρειαζόταν να τα λέω δύο φορές, να τα αλλάζω λίγο.. μμμ.. θα το δουλέψω λίγο και αυτό.
(_βράδυ)
Πφφφφφ. Δε μου αρέσει να γκρινιάζω, δε μου αρέσει να παραπονιέμαι. Αλλά είναι Δευτέρα βράδυ και είμαι τόσο πολύ κουρασμένη. Δε θα βγω με τους ολοκαίνουριους φίλους, θέλω μόνο να κάθομαι μέσα στο δωμάτιό μου, να κλείσω τα μάτια μου, να τα σφίξω πολύ-πολύ, μετά να τα ανοίξω απότομα και ω! θα είμαι πάλι στη Θεσσαλονίκη στο σαλόνι-installation της Μαρίας περιμένοντας σουβλάκια. Ή την Αλίκη. Αυτό με τα μάτια και τη τηλε-μεταφορά, κάπου το έχω δει, δε το σκέφτηκα μόνη μου. Σήμερα είναι αυτή η μέρα. Η μέρα που έχω νεύρα-όλοι με εκνευρίζουν-θέλω να φύγω. Αυτό το τελευταίο το διαπραγματεύομαι. Άμα μου φέρετε τους παλιούς μου φίλους, κάθομαι. Το ιντερνετ δε συνδέεται, όταν συνδεθεί, δε συνδέεται το msn, δε φανταζόμουν ότι θα μου είναι τόσο δύσκολο αν δε μπορώ μια μέρα να επικοινωνήσω με τους φίλους-που-άφησα-πίσω. Θέλω να πάρω κάποιον τηλέφωνο και να γκρινιάξω πάρα πολύ μέχρι να μου περάσει. Εκνευρίζομαι ακόμη πιο πολύ με αυτή τη σκέψη, σκέφτομαι ότι αν είχα γεννηθεί στην εποχή του Βουλγαροκτόνου δε θα είχα ούτε ιντερνετ, ούτε msn και τα γράμματα που θα έστελνα στους αγαπημένους μου θα έκαναν εβδομάδες να φτάσουν και μετά πέφτω να κοιμηθώ. Σιτ. Έχω πολλά νεύρα.
Λέξη της ημέρας: cable, le
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου