πίσω στη βάση (βαση?!)

Παρασκευή, 30 οκτωβρίου

από τα πιο απαραίτητα πράγματα που έχω στη τσάντα μου είναι τα σημειωματάριά μου. πληθυντικός αριθμός. Μου αρέσει να κρατάω σημειώσεις για τα πάντα, φράσεις από βιβλία και σειρές ή ταινίες, ονόματα δρόμων, χαρακτηριστικά ανθρώπων γύρω μου. Όταν θα ασχοληθώ με το να γράφω βιβλία, νομίζω ότι αυτά τα σημειωματάρια θα μου είναι εξαιρετικά χρήσιμα. σήμερα όλη τη μέρα, έκανα λίστες, γεμίζοντας σελίδες από το σημειωματάριό μου. Μία από αυτές:

Οι τελευταίες δέκα μέρες σε δέκα λέξεις_ ή πέντε δίπολα:
Λυόν-Μαδρίτη
σαμπάνια-σαγκρία
μακριά-κοντά
μαζί-χωριστά
μέχρι τώρα-από τώρα και στο εξής

Γύρισα από τη Μαδρίτη σήμερα, το αεροπλάνο είχε καθυστέρηση και περιμένοντας την απογείωσή του σκεφτόμουν πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου τους τελευταίους δύο μήνες, πόσο αλλάζει κάθε μέρα, πόσο μπορεί να αλλάξει κάθε μέρα. Μετά σκεφτόμουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να αλλάζουν τη ζωή τους από τη μια στιγμή στην άλλη, αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα ποτέ να γίνω έτσι. Να κάνω αυτό που θέλω, χωρίς συναισθηματισμούς, χωρίς να σκέφτομαι τι άφησα ή τι μου λείπει, μόνο όσα μπορώ να βρω. Μετά, έκπληξη. Έφτασα στη Λυόν. και ένιωθα ξανά ασφαλής. Δε ξέρω πόσο μπορώ να αλλάξω, πόσο μπορώ να γίνω έτσι-όπως-θα-ήθελα-να-είμα, εδώ όμως έχω το παράξενο αίσθημα ότι μπορώ να δοκιμάσω. Χμ. Από αύριο πολλή δουλειά

madrid.es (αστειακι ρενιας κι ετσι)

είναι τόσο πολύ παράξενο. άλλη κλίμακα, άλλες συνήθειες, άλλη γλώσσα, όλα διαφορετικά. Δευτέρα, 26 οκτωβρίου στην Μαδρίτη.

Για πρώτη φορά σκέφτηκα ότι η Λυόν είναι πραγματικά χωριό (μπροστά στη Μαδρίτη τουλάχιστον), είμαι στο μετρό και δεν καταλαβαίνω τίποτα, σκέφτομαι ότι θα γυρίσω στη Γαλλία και θα νιώθω οικεία_χμ! Είναι τόσο παράξενο να μη μπορώ να συνεννοηθώ, να μη μπορώ να καταλάβω, να μην έχω ιδέα, να είμαστε σε ένα δωμάτιο με τον Κώστα, τη Ρένια, την Κλεοπάτρα και την Αλίκη.

Η Αλίκη λεέι ότι πρέπει να είναι στ'αλήθεια πολιτισμικό σοκ η μετάβαση από τη Γαλλία στην Ισπανία και γελάει κάθε φορά που διαβάζω ισπανικά, η Κλεοπάτρα άρχισε επιτέλους να μιλάει και λέει ότι βρήκε τη πόλη που της ταιριάζει, ο Κώστας και η Ρένια προσπαθούν να μας εξηγήσουν τα πάντα (να χωρέσουν δύο μήνες σε μερικές ώρες) και εγώ σκέφτομαι ότι μπορεί σε κάποια άλλη ζωή να ζούσα στην Αγγλία, σε κάποια άλλη στη Τυνησία, ακόμη και στη Γερμανία, στη Γαλλία σίγουρα, στην Ισπανία ποτέ.

Λέξη της ημέρας: τσουπίταζ (ορθογραφια περιττή)

Κολλάζ

Σάββατο+Κυριακή 24+25

ω! Πόσο αναμενόμενο! όλο το Σαββατοκύριακο ήταν σαν ενα παράξενο κολλάζ. σαν να πήρε κάποιος μαγαζιά, βόλτες, συνήθειες που είχα με τους τοπικούς μου φίλους και στη θέση τους να κόλλησε την κλεοπάτρα και την αλίκη. Ματαίως οι τοπικοί μου φίλοι επιχείρησαν να συναντηθούμε εκ νέου μετά την Παρασκευή. Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό αποφασίσαμε ότι είναι λίγο κουραστικό να μιλάς πολλές γλώσσες μαζί και έτσι μείναμε μόνο στα ελληνικά. Πήγαμε σε όλα, μέχρι και στην παιδική-μου χαρά, προσπάθησα να χωρέσω σε τέσσερις μέρες δύο μήνες.


Έχω πει επανειλλημένα ότι όταν προσπαθώ να εξηγήσω στον εαυτό μου συναισθήματα και σκέψεις που μου φαίνονται παράξενα, ψάχνω και βρίσκω χαζές μεταφορές και αναλογίες. Σε αυτή την περίπτωση, σκεφτόμουν ότι στα πλαίσια του μαθαίνω-να-ζω-μόνη-μου-μακριά-από-τους-φίλους-μου-αλλά-με-άλλους-φίλους, ελαχιστοποίησα στο μυαλό μου όλες τις ιστορίες, τις συνήθειες, όλα όσα θα μπορούσαν να με κάνουν να στεναχωριέμαι που είμαι μακριά. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα, ελαχιστοποίηησα και την επικοινωνία μαζί τους. Τέλος πάντων λοιπόν, για ένα σαββατοκύριακό (από την παρασκευή απόγευμα για την ακρίβεια) αντί για συζητήσεις για τη λισαβόνα, τη Λάουρα και το Νταμιάνο, τη Ντοροτέα, τη γκρενομπλ και τον guillame μιλούσα ξανά για τις δηλώσεις του Αριστοτελείου, τη μαμά της Αλίκης, τον Ορέστη, την Αναστασία και την Μαρία, τον Μιχάλη και το ΝτεΦάκτο. Τέλεια! Ξαφνικά είχαν όλα επανέλθει στις πραγματικές τους διαστάσεις.

Την Κυριακή το βράδυ, πήγαμε για το-τελευταίο-ποτό-των-κοριτσιών-στη-Λυών, στο abreuvoir και εκεί σκεφτόμουν ότι ό,τι και να λέω μου είναι ακόμη δύσκολο να τις συνηθίσω εδώ. Μετά μου έστειλε και ένα μήνυμα η Σάρα, ότι είναι στο Τορίνο, τις λείψαμε ήδη πολύ και να περάσω τέλεια και ραντεβού το Σάββατο και φιλιά πολλά . Ωπ! Ολική επαναφορά!