10+1 τρόποι για να καταλάβεις ότι δεν είσαι σε πόλη.. είσαι σε ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ!
1. το μετρό έχει πάνω από δέκα γραμμές.
2. και υπάρχουν και τραμ και λεωφορεία, βεβαίως
3. βλέποντας το χάρτη του κέντρου της πόλης, αποφασίζεις να κάνεις μία απόσταση που στο χάρτη είναι περίπου 3 εκατοστά. Σε 40 λεπτά, είσαι στον προορισμό σου.
4. το πρωί τρως γαλλικό κρουασάν, το μεσημέρι κεμπάπ σε μαγαζί τούρκων, το βράδυ πίτσα σε μαγαζί ιταλών και το επόμενο μεσημέρι σούσι σε μαγαζί ασιατών. και μετά σιροπιαστά γλυκά σε μαγαζί τυνησίων.
5. Σε όποιο δρόμο και να στρίψεις, κατά λάθος, έχει κάτι το ενδιαφέρον
6. ακούς ελληνικά στο δρόμο. και όχι δεν είναι η παρέα σου
7. αν για λίγο ξεχάσεις ποιά είναι τα συνήθη χαρακτηριστικά των κατοίκων του κράτους όπου βρίσκεσαι, ανοίγοντάς τα, σου παίρνει λίγο χρόνο να καταλάβεις..
8. και μάλιστα, υπάρχει τόσος κόσμος γύρω σου κατά κανόνα, που ακόμη κι αν δεν σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο να είσαι αγοραφοβικός, γυρνώντας στο δωμάτιό σου αναρωτιέσαι... βρε λες να είμαι αγοραφοβικός;;;
9.όταν λέμε μεγάλος δρόμος, εννοούμε ότι από την αρχή του μέχρι το τέλος του, συναντάς πέντε στάσεις μετρό. τουλάχιστον
10. όταν πλησιάζει η ώρα να φύγεις, σκέφτεσαι ότι και άλλο τόσο καιρό να καθόσουν, πάλι τίποτα δε θα είχες δει
+1: αν κάτσω άλλη μισή ώρα μπορώ να βρώ άλλους δέκα λόγους, και αν κάτσω ακόμη μισή ώρα, άλλους δέκα.. και μετά άλλους δέκα...
Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009
Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009
ΠΑΡΙΣΙ!
Το Παρίσι είναι ο λόγος που δε θα μπορούσα να ζήσω στη Μαδρίτη, είναι η επιβεβαίωση όλων των στερεοτύπων που κυκλοφορούν για τη Γαλλία, είναι η αγαπημένη μου πόλη. Εχει κρύο αλλά όχι τόσο ώστε να μας εμποδίσει να περπατάμε, χαρά μεγάλη. Χαρά μεγάλη έτσι κι αλλιώς βέβαια.. Ο μπαμπάς και ο Γιώργος αναζητούν ίχνη παριζιάνων διανοούμενων, η μαμά και η Βικτώρια ψάχνουν τις σωστές κατευθύνσεις στους χάρτες, ο Θόδωρος, ο Αριστείδης και η Εύη. κοιτούν με απέχθεια ημι-ψημένα κομμάτια κρέας. Εγώ, αρκούμαι στην ανταλλαγή όρκων αιώνιας αγάπης με την πόλη..
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009
tourette!!
ο δεύτερος τίτλος της ανάρτησης είναι always look on the bright side of life, εκεί είναι. θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη και περιεκτική.
Τρίτη, 22 Δεκεμβρίου
Το πρόγραμμα για σήμερα ήταν να σηκωθώ από το ζεστό μου κρεβάτι και να πάω μέχρι το Eveux, όπου βρίσκεται το μοναστήρι της Tourette που σχεδίασε ο Le Corbusier to 1960, και είναι από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της τρίτης περιόδου του (έχω διαβάσει τον Frampton* τεσσερις φορές, αλίμονο!). Η μέρα ξεκίνησε πολύ καλύτερα από όσο μπορούσα να ευχηθώ. Τελείωσα τις δουλειές μου με το γαλλικό δημόσιο με εξαιρετική ευκολία (την προηγούμενη φορά με ρώτησαν αν έχω βίζα παραμονής στη χώρα και έπρεπε να τους εξηγήσω ότι η Ελλάδα είναι στην ευρωπαϊκή ένωση και δε χρειάζομαι βίζα παραμονής στη Γαλλία.. χμ) και κατευθύνθηκα περιχαρής προς τη Gare St-Paul, από όπου θα έπαιρνα το τρένο που θα με πήγαινε ως την Arbresle. Οι οδηγίες που είχα βρει στο ιντερνετ, ήταν σαφείς. το τρένο θα με πάει στην Arbresle, θα περπατήσω μέχρι το Eveux και από εκεί ή θα πάρω ταξί ή θα περπατήσω μέχρι το μοναστήρι. Φυσικά, ευτυχισμένη που μετά από τόσο καιρό δεν έβρεχε, δε χιόνιζε, μπορούσα να έχω το μπουφαν μου ξεκούμπωτο και άλλα τέτοια καταπληκτικά, αποφάσισα, έχοντας βέβαια τον αριθμό του τοπικού ταξί, να περπατήσω. Όλα πήγαιναν καλά, περπάτησα τα 2,2 χιλιόμετρα που χωρίζουν το σταθμό των τρένων από το μοναστήρι και ξαφνικά ω! ήταν εκεί, μπροστά μου. Βγάζω τη φωτογραφική μου μηχανή για να αποτυπώσω την εντυπωσιακή εικόνα και τα-τα-τα-ντααααν. Η μηχανή με έχει εγκαταλείψει. Ο φακός δε μπορεί να εστιάσει. Οι φωτογραφίες είναι τιγκα θολές. Μπράβο. Την κλείνω και κάθομαι σε ένα πέτρινο παγκάκι για να πάρω μια ανάσα... Πολύ γρήγορα έκανα τις παρακάτω σκέψεις (αναφέρονται σε τυχαία σειρά):
1. πόσο ηλίθια μηχανή μπορεί να είσαι, πες μου
2. δε το πιστεύω ρε γαμώτη και τώρα τι θα κάνω
3. αμα ήμουν ο αδερφός μου θα σε είχα βάλει κάτω και θα σε πατούσα, σοβαρά
4. δεν εχω καλό ζεν με τα σπουδαία κτίρια αρχιτεκτονικής που είναι αφιερωμένα στο θεό, πέρυσι ένας γέρος δε μας άφηνε να μπούμε στη εκκλησία του φωτός στην Osaka*, φέτος έφτασα στο μοναστήρι της Tourette και μου χάλασε η μηχανή..πφφφ
5. χαχα.. θα βγάλω φωτογραφίες με το κινητό, όπως έλεγε ο μπαμπάς ενός παλιού μου γνωστού (ισοπέδωση. υπάρχει μόνο ενα άτομο στο κόσμο που μπορεί να καταλάβει σε ποιό γνωστό αναφέρομαι. τρία δηλαδή αλλά τα άλλα δύο δε διαβάζουν το μπλογκ)
Γελώντας διαρκώς με τη σκέψη νούμερο 3 (lots of love, bro) συνειδητοποίσα την κατάσταση: είχα φτάσει μέχρι τη Tourette, σε ένα κτίριο του οποίου κάθε τετραγωνικό χιλιοστό είναι φωτογραφημένο δεκάδες φορές και εμένα το πρόβλημά μου ήταν ότι ο φακός της μηχανής μου δε δούλευε πια, οπότε θα στερούσα από την παγκόσμια αρχιτεκτονική κοινότητα 40 ακόμη φωτογραφίες. Εκεί κάπου άναψε η λαμπίτσα πάνω από το κεφάλι μου. Θα σκιτσαρω!! Έβγαλα το μπλοκάκι μου, τα ωράια μου μολύβια και πέρασα τρεις ώρες παρατηρώντας τις λεπτομέρειες του κτίσματος. Αναρωτιέμαι αν είχα τη μηχανή μου, πόσο χρόνο θα είχα περάσει στο καθένα από τα σημεία που παρατήρησα σήμερα.
Χάρηκα πολύ για τη συνάντηση Corbu, a bientot!
επόμενη στάση poissy, σε μία εβδομάδα ακριβώς
Σημειώσεις-διευκρινίσεις:
* Frampton: αναφορά στο βιβλίο Μοντέρνα αρχιτεκτονική-ιστορία και κριτική, ευαγγέλιο για τους φοιτητές του ΑΠΘ που παρακολουθούν τα μαθήματα του Α.Γιακουμακάτου
* εκκλησία του φωτός: http://www.galinsky.com/buildings/churchoflight/index.htm
* Corbu: προσφώνηση του γνωστού αρχιτέκτονα Le Corbusier, ιδιαίτερα διαδεδομένη στη Γαλλία.
Τρίτη, 22 Δεκεμβρίου
Το πρόγραμμα για σήμερα ήταν να σηκωθώ από το ζεστό μου κρεβάτι και να πάω μέχρι το Eveux, όπου βρίσκεται το μοναστήρι της Tourette που σχεδίασε ο Le Corbusier to 1960, και είναι από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της τρίτης περιόδου του (έχω διαβάσει τον Frampton* τεσσερις φορές, αλίμονο!). Η μέρα ξεκίνησε πολύ καλύτερα από όσο μπορούσα να ευχηθώ. Τελείωσα τις δουλειές μου με το γαλλικό δημόσιο με εξαιρετική ευκολία (την προηγούμενη φορά με ρώτησαν αν έχω βίζα παραμονής στη χώρα και έπρεπε να τους εξηγήσω ότι η Ελλάδα είναι στην ευρωπαϊκή ένωση και δε χρειάζομαι βίζα παραμονής στη Γαλλία.. χμ) και κατευθύνθηκα περιχαρής προς τη Gare St-Paul, από όπου θα έπαιρνα το τρένο που θα με πήγαινε ως την Arbresle. Οι οδηγίες που είχα βρει στο ιντερνετ, ήταν σαφείς. το τρένο θα με πάει στην Arbresle, θα περπατήσω μέχρι το Eveux και από εκεί ή θα πάρω ταξί ή θα περπατήσω μέχρι το μοναστήρι. Φυσικά, ευτυχισμένη που μετά από τόσο καιρό δεν έβρεχε, δε χιόνιζε, μπορούσα να έχω το μπουφαν μου ξεκούμπωτο και άλλα τέτοια καταπληκτικά, αποφάσισα, έχοντας βέβαια τον αριθμό του τοπικού ταξί, να περπατήσω. Όλα πήγαιναν καλά, περπάτησα τα 2,2 χιλιόμετρα που χωρίζουν το σταθμό των τρένων από το μοναστήρι και ξαφνικά ω! ήταν εκεί, μπροστά μου. Βγάζω τη φωτογραφική μου μηχανή για να αποτυπώσω την εντυπωσιακή εικόνα και τα-τα-τα-ντααααν. Η μηχανή με έχει εγκαταλείψει. Ο φακός δε μπορεί να εστιάσει. Οι φωτογραφίες είναι τιγκα θολές. Μπράβο. Την κλείνω και κάθομαι σε ένα πέτρινο παγκάκι για να πάρω μια ανάσα... Πολύ γρήγορα έκανα τις παρακάτω σκέψεις (αναφέρονται σε τυχαία σειρά):
1. πόσο ηλίθια μηχανή μπορεί να είσαι, πες μου
2. δε το πιστεύω ρε γαμώτη και τώρα τι θα κάνω
3. αμα ήμουν ο αδερφός μου θα σε είχα βάλει κάτω και θα σε πατούσα, σοβαρά
4. δεν εχω καλό ζεν με τα σπουδαία κτίρια αρχιτεκτονικής που είναι αφιερωμένα στο θεό, πέρυσι ένας γέρος δε μας άφηνε να μπούμε στη εκκλησία του φωτός στην Osaka*, φέτος έφτασα στο μοναστήρι της Tourette και μου χάλασε η μηχανή..πφφφ
5. χαχα.. θα βγάλω φωτογραφίες με το κινητό, όπως έλεγε ο μπαμπάς ενός παλιού μου γνωστού (ισοπέδωση. υπάρχει μόνο ενα άτομο στο κόσμο που μπορεί να καταλάβει σε ποιό γνωστό αναφέρομαι. τρία δηλαδή αλλά τα άλλα δύο δε διαβάζουν το μπλογκ)
Χάρηκα πολύ για τη συνάντηση Corbu, a bientot!
επόμενη στάση poissy, σε μία εβδομάδα ακριβώς
Σημειώσεις-διευκρινίσεις:
* Frampton: αναφορά στο βιβλίο Μοντέρνα αρχιτεκτονική-ιστορία και κριτική, ευαγγέλιο για τους φοιτητές του ΑΠΘ που παρακολουθούν τα μαθήματα του Α.Γιακουμακάτου
* εκκλησία του φωτός: http://www.galinsky.com/buildings/churchoflight/index.htm
* Corbu: προσφώνηση του γνωστού αρχιτέκτονα Le Corbusier, ιδιαίτερα διαδεδομένη στη Γαλλία.
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
στο annecy, για 7 ώρες
κυριακή, 20 δεκεμβρίου 2009
πρώτη φορά άκουσα για το annecy από τον κωστή, τελευταία μου επαφή με την παρέα των ηλεκτρολόγων. αυτό όμως είναι μία άλλη ιστορία. τέλος πάντων, έχοντας περάσει όλο το σάββατο σπίτι, αποφάσισα ότι δε θα άφηνα το κρύο να ακυρώσει τα σχέδιά μου για περιπλανήσεις στα περίχωρα της λυόν. οι πιθανοί προορισμοί, δύο: annecy και eveux, με στόχο να φτάσω στη tourette, στα πλαίσια της αναζήτησης των ιχνών του le corbusier σε όλη τη γαλλία. αποφάσισα ότι αν πήγαινα στη tourette, με το ζόρι θα ξεκουνούσα τη τρίτη για το annecy.. ετσι λοιπόν, άφησα την επίσκεψη στο μοναστήρι για τη τρίτη.
το annecy είναι μία μικρή μεσαιωνική πόλη 53000 κατοίκων, κατά το wikipedia, που κατ'αναλογία πάντα, είναι λίγο σαν το Βόλο. Είναι μικρή πόλη, αντί για θάλασσα έχει λίμνη, βασικά είναι πέντε δρόμοι και μία παραλία αλλά έχει ένα κάρο μικρά μαγαζιά, κόσμο που κυκλοφορεί χαμογελαστός και χαμογελαστούς μαγαζάτορες, πρόθυμους να σε βοηθήσουν σε οποιαδήποτε απορία. Είναι μέρος που χαίρεσαι να είσαι, ακόμη και με 4 βαθμούς κελσίου υπό το μηδέν. Απέχει από τη Λυόν 2 ώρες με το τρένο. Φτάνοντας εκεί, αντελήφθην κατευθείαν ότι είναι κρίμα κι άδικο που ο καιρός δε θα μου άφηνε πολλά περιθώρια για βόλτες. παρόλα αυτά, έκανα την απόλυτη υπέρβαση. Πέρασα περίπου τις 4 από τις 7 ώρες της παραμονής μου περπατώντας υπό άλλοτε ασθενή και άλλοτε ισχυρότερη χιονόπτωση. τις υπόλοιπες 3, τις μοίρασα σε μία κρεπερί, ένα καφέ και δύο εκκλησίες. Πλάκα είχε. Πριν ένα χρόνο προσπαθούσα να πείσω τον Κωσταντίνο Κ. ότι είναι ανούσιο να πηγαίνεις διακοπές μόνος σου, είναι η απόλυτη έκφραση μελαγχολίας και μαύρης ψυχοσύνθεσης. Έχω αναθεωρήσει απόλυτα. στόχος μου ήταν να μη μείνω άλλη μία μέρα στο δωμάτιο με χρόνο μοιρασμένο ανάμεσα σε λαπτοπ και σταυρόλεξα. Χωρίς να το περιμένω, στο annecy, βρήκα πολύ περισσότερα.
πρώτη φορά άκουσα για το annecy από τον κωστή, τελευταία μου επαφή με την παρέα των ηλεκτρολόγων. αυτό όμως είναι μία άλλη ιστορία. τέλος πάντων, έχοντας περάσει όλο το σάββατο σπίτι, αποφάσισα ότι δε θα άφηνα το κρύο να ακυρώσει τα σχέδιά μου για περιπλανήσεις στα περίχωρα της λυόν. οι πιθανοί προορισμοί, δύο: annecy και eveux, με στόχο να φτάσω στη tourette, στα πλαίσια της αναζήτησης των ιχνών του le corbusier σε όλη τη γαλλία. αποφάσισα ότι αν πήγαινα στη tourette, με το ζόρι θα ξεκουνούσα τη τρίτη για το annecy.. ετσι λοιπόν, άφησα την επίσκεψη στο μοναστήρι για τη τρίτη.
το annecy είναι μία μικρή μεσαιωνική πόλη 53000 κατοίκων, κατά το wikipedia, που κατ'αναλογία πάντα, είναι λίγο σαν το Βόλο. Είναι μικρή πόλη, αντί για θάλασσα έχει λίμνη, βασικά είναι πέντε δρόμοι και μία παραλία αλλά έχει ένα κάρο μικρά μαγαζιά, κόσμο που κυκλοφορεί χαμογελαστός και χαμογελαστούς μαγαζάτορες, πρόθυμους να σε βοηθήσουν σε οποιαδήποτε απορία. Είναι μέρος που χαίρεσαι να είσαι, ακόμη και με 4 βαθμούς κελσίου υπό το μηδέν. Απέχει από τη Λυόν 2 ώρες με το τρένο. Φτάνοντας εκεί, αντελήφθην κατευθείαν ότι είναι κρίμα κι άδικο που ο καιρός δε θα μου άφηνε πολλά περιθώρια για βόλτες. παρόλα αυτά, έκανα την απόλυτη υπέρβαση. Πέρασα περίπου τις 4 από τις 7 ώρες της παραμονής μου περπατώντας υπό άλλοτε ασθενή και άλλοτε ισχυρότερη χιονόπτωση. τις υπόλοιπες 3, τις μοίρασα σε μία κρεπερί, ένα καφέ και δύο εκκλησίες. Πλάκα είχε. Πριν ένα χρόνο προσπαθούσα να πείσω τον Κωσταντίνο Κ. ότι είναι ανούσιο να πηγαίνεις διακοπές μόνος σου, είναι η απόλυτη έκφραση μελαγχολίας και μαύρης ψυχοσύνθεσης. Έχω αναθεωρήσει απόλυτα. στόχος μου ήταν να μη μείνω άλλη μία μέρα στο δωμάτιο με χρόνο μοιρασμένο ανάμεσα σε λαπτοπ και σταυρόλεξα. Χωρίς να το περιμένω, στο annecy, βρήκα πολύ περισσότερα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
