τικ-τακ-τικ-τακ-τικ-τακ

Είναι Κυριακή βράδυ, είμαι ως συνήθως στο δωμάτιο και πλήττω αφόρητα. Θα ήθελα με ένα μαγικό τρόπο όλα όσα έχω να τελειώσω για αύριο να τελειώσουν, χωρίς να ανοίξω το photoshop. Εντάξει, δε ζητάω να πατήσω ένα κουμπί και να γίνουν αλλά ας το διαπραγματευτούμε. Να μη φάω για μία εβδομάδα; να κάνω 1000 κοιλιακούς; να τρέξω την quai du rhone δεκα φορές πάνω-κάτω; είμαι διατεθιμένη να κάνω τα πάντα. το μόνο που ζητάω είναι να μην χρειαστεί να ανοίξω σήμερα το photoshop. οχι αλλο!!! Η αλίκη έχει κλειστό το κινητό της και δε μπορώ να την πάρω για να γκρινιάξω, στο δωμάτιο δεν έχω τίποτα φαγώσιμο παρά μόνο σουπίτσες και γιαουρτάκια και είμαι όλη μέρα με ένα κομμάτι κις λοραίν και δύο μπανάνες και μία σουπίτσα. Έχω διαβάσει όλο το protagon.gr, και επίσης καμιά δεκαριά άρθρα από το σημερινό βήμα. Μόνο να μην ανοίξω το photoshop!!

Δε ξέρω βέβαια αν αυτό που μου προκαλεί μεγαλύτερο εκνευρισμό είναι κάτι από τα παραπάνω ή το ότι στις 5μιση το απόγευμα ώρα Γαλλίας, η αλίκη και ο μιχάλης έφευγαν από την αποθήκη Γ με προορισμό το δωμάτιο με θέα (πιο πολύ δε μπορούσατε να έχετε προσπαθήσει_) και τώρα μάλλον είναι κάπου έξω στη θεσσαλονίκη και λένε βλακείες και περνάνε τέλεια. σιτ.

μετά από πέντε μέρες, η παρουσίαση είναι έτοιμη, μας λείπουν κάτι σελίδες από το τεύχος Α3. Η Σάρα μου υποσχέθηκε ότι αύριο και μεθαύριο δε θα γυρίσουμε σπίτια μας παρα μόνο για να κοιμηθούμε. Η Κλερ μου έστειλε το blog που έχει η αντίστοιχη εγώ της γαλλικής μας παρέας που κάνει εράσμους στον Καναδά. Έχει πλάκα η σύγκριση.. http://welcomecaribou.blogspot.com/