Χθες το βράδυ πήγα για φαγητό στην casa bianca, το πιο όμορφο από τα διαμερίσματα που φιλοξενούν φοιτητές εράσμους στη λυόν, χωρίς υπερβολές. Εκεί μένουν ο paolo, ο damiano, η ildi, η kata και πάντα κάποιος ακόμη, σαν φιλοξενούμενος. Υπερ-διασκεδαστικό. Φιάξαμε μακαρόνια, μιλούσαμε όλες τις γλώσσες μας παράλληλα, γελώντας ασταμάτητα με τα αστεία από το πέρασμα από τη μία γλώσσα στην άλλη. Η Sara, προσπαθούσε να με πείσει πόσο άδικο είναι για την καημένη την cinderella να την αποκαλούμε εμείς οι βάρβαροι stahtobouta, la pauvre. Γύρισα σπίτι με το γνωστό μούδιασμα στα μάγουλα που έχω κάθε φορά μετά από ώρες συνύπαρξης με τους ιταλούς, με το κεφάλι μου γεμάτο σκέψεις που αν μπορούσα να εκτυπώσω, θα είχαν όγκο μικρού μυθιστορήματος, όπως συμβαίνει βέβαια όλες αυτές τις μέρες. Κοιμήθηκα με νεύρα, πολλά, για λόγους πολύ μακρινούς από όσα με απασχολούσαν δύο ώρες πριν, ελπίζοντας ότι αύριο θα είναι μία καινούρια μέρα, εντελώς.Όντως είναι. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να κάνουν τα πάντα πιο εύκολα και εδώ, χωρίς να προσπαθήσω, βρήκα μερικά ενδεικτικά παραδείγματα αυτής της κατηγορίας.
λέξη της ημέρας: somatisation, la
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου