Ήταν Κυριακή μεσημέρι θαρρώ και είμασταν στο Τρίλοφο.. είχαμε τελειώσει με το φαγητό και προσπαθούσα να εξηγήσω στη μαμά της Αλίκης, τι εννοώ όταν λέω ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω διανοούμενη.. και δηλαδή πώς είναι οι διανοούμενοι; Πρώτον, οι διανοούμενοι μιλάνε με μεταφορές και παραδείγματα. Χμ...
Πρώτο πλάνο: (μακρινή λήψη) Είναι μεσημέρι Αυγούστου σε κάποιο beach-bar στη Χαλκιδική. Είναι περίπου πέντε η ώρα το απόγευμα και έχει ήδη πολύ κόσμο. Ξαφνικά, η κάμερα ζουμάρει σε μία παρέα. Είναι από νωρίς εκεί και έχουν ψιλοβαρεθεί. Παραείναι νωρίς όμως για να φύγουν. Χαζογελάνε, χαζοχορεύουν αλλά ξεκάθαρα, δε διασκεδάζουν όπως πριν μια-δυο ώρες. Πού και πού ο dj βαζει ένα τραγούδι του Σάκη, χαίρονται λίγο παραπάνω αλλά μετά τσουπ.. ξενερώνουν πάλι. Αυτός εκεί στη άκρη με το καγκούρικο κούρεμα γυρνάει και λέει στους άλλους: -θα πιούμε τίποτα ή μαλακίες θα λέμε; -Βασικά εγώ λέω να πάω για μια βουτιά, λέει η χαριτωμένη κοπελίτσα με το γλυκό χαμόγελο που στεκεται δίπλα του. -Έλα ρε! πάλι τα ίδια; Μια ώρα θα κάνεις! Μη πας! κάτσε να τα πιούμε! λέει από απέναντι μία μικροκαμωμένη γκομενίτσα με trendy γυαλια ηλίου. Αλλά η χαμογελαστή κοπελίτσα ήδη κατηφορίζει προς τη θάλασσα. Παίρνει ανάσα, βουτάει και εκεί παθαίνει αυτό το τρομερό που παθαίνουν οι επίδοξοι ιστιοπλόοι της διαφήμισης στιγμιαίου καφε*. Βγάζει βράγχια και ουρά, αντί να της τελειώσει η αναπνοή, και ξαφνικά ανακαλύπτει, κάτω από τη θάλασσα, ένα κόσμο μα-γι-κό (τραγουδιστά). Το πλάνο σταματάει και πέφτει το λόγκο: les aventures d'une jeune fille_ μείνετε συντονισμένοι!
χα!
*http://www.youtube.com/watch?v=hMVSxAQe6tA
Λέξη της ημέρας: pochtron, le
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου