άτιτλο

Τετάρτη, 13 ιανουαρίου..

Όλα ξεκίνησαν τη κυριακή το μεσημέρι όταν ογδόντα άτομα, φοιτητές αρχιτεκτονικής στη Λυόν, εισέβαλαν απογοητευμένα στη ρεσεψιόν ενός ξενοδοχείου όπου το δίκλινο χρεώνεται με 200 ευρώ, το πρωινό με 12 και τα γεύματα 35 έκαστο. Είχαν περάσει ήδη μία εβδομάδα στη Λισαβόνα και η προγραμματισμένη πτήση τους για επιστροφή στη Λυόν, είχε ακυρωθεί. Χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες. Οι τρεις πρώτες θα έφευγαν για Λυόν μέσω Γενεύης και η τέταρτη και τελευταία θα πετούσε κατευθείαν για Λυόν, τετάρτη πρωί. Φευ!

Όλες οι ομάδες αναχώρησαν κανονικά και ευκολα ή δύσκολα αυτή την ώρα βρίσκονται όλοι στη Λυόν. Η τελευταία ομάδα, 16 άτομα στον αριθμό, εκ των οποίων οι δύο μόνο φοιτητές εράσμους, είναι ακόμη στο ξενοδοχείο. Μα γιατι? πώς έγινε αυτό? μα οι υπάλληλοι των αεροδρομίων της Γαλλίας αποφάσισαν σήμερα να ξεκινήσουν απεργίες, το 75% των πτήσεων ακυρώθηκε και οι πρώτες βέβαια ήταν αυτές των εταιριών χαμηλού κόστους... ω! Οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου μας υποδέχτηκαν εκ νέου απορημένοι, οι σερβιτόροι μάλιστα μας είπαν ότι χαίρονται πολύ που μας ξαναβλέπουν γιατί δεν έχουν συχνά τόσο νέους πελάτες... Νέα ώρα αναχώρησης, αύριο στις 9 το πρωί, για Γενεύη και από εκεί τρένο για Λυόν. Η Λουσία λέει να κάνουμε οτοστόπ.. Ας φύγουμε από τη Λισαβόνα και τίποτα άλλο.

**Πριν χρόνια, όταν ήμουν ακόμη μικρή, πήγαμε ένα καλοκαίρι στη Σύρο και επειδή η μαμά ενθουσιάστηκε, αρχίσαμε να πηγαίνουμε κάθε καλοκαίρι. Μετά από τέσσερα χρόνια, ο μπαμπάς αποφάσισε ότι αρκεί τόσο, Σύρος μετά από δέκα χρόνια ξανά. Το σκεφτόμουν σήμερα... Λισαβόνα, μετά τα 40 μου ξανα..