Σήμερα, είχαμε πει με τα κορίτσια (είναι αστείο ότι ο όρος αυτός τα-κορίτσια μπορεί να περιγράφει την ίδια στιγμή πολλές διαφορετικές ομάδες. τα-κορίτσια-στο-νέο-ηράκλειο, τα-κορίτσια-από-την-κατασκήνωση, τα-κορίτσια-από-τη-λυών και βέβαια τα-κορίτσια-από-τη-θεσσαλονίκη, είναι πάντα τα-κορίτσια_ιδέα. τελος πάντων).. Είχαμε πεί λοιπόν ότι θα πάμε στη μπιενάλε. όπως συμβαίνει σε κάθε αξιοπρεπή μπιενάλε, τα εκθέματα δεν συγκεντρώνονται σε ένα χώρο αλλά είναι συγκεντρωμένα σε χώρους, διάσπαρτα στην πόλη, με σκοπό να πρέπει να γυρίσεις την πόλη για να τα δεις όλα. Αποφασίσαμε λοιπόν ότι θα ξεκινήσουμε από τα νότια. λάθος απόφαση. Δεν είχα μαζί μου το χάρτη, η περιοχή νότια του σταθμού perache δεν είναι ιδιαίτερα φιλική και έτσι γυρίσαμε στο κέντρο άπραγες.
Κάτσαμε να πιούμε ένα καφέ και να οργανώσουμε τις επόμενες κινήσεις μας και εκεί συνειδητοποίησα ότι και οι δυό τους έχουν αρχίσει να με λένε αθήνα ή ατηνά, σε μία προσπάθεια να φτάσουν το αθηνά ξεπερνώντας το ατενά και τον ενθουσιασμό του α-το-ονομά-σου-το-ξέρω-από-τότε-που-κάνανε-ελληνική-ιστορία-στο-σχολείο. Μετά αρχίσαμε να λέμε για πολεμικούς εξοπλισμούς, τους έλεγα για τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και την ιστορία με τα Ίμια, η Σάρα έλεγε για την ιταλική αντίσταση στον πόλεμο και πόσο άδικο είναι που όλοι νομίζουν ότι οι Ιταλοί ήταν σχεδόν σαν τους Γερμανούς απλά δεν κηνυγούσαν Εβραίους, η Σουζάνα έλεγε για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και την κατάρρευση του κομμουνιστικού κόμματος, το 1989.
Ενώ κατευθυνόμασταν προς τα βόρεια της πόλης, αυτή τη φορά, σκεφόμουν ότι ακόμη και η Αλίκη θα έβρισκε συναρπαστική την Ιστορία αν την μάθαινε με αυτό το τρόπο. η αρχιτεκτονική, είναι από τα θέματα που θα με απασχολήσουν λιγότερο κατα τη διαμονή μου εδώ, θαρρώ.
Λέξη της ημέρας: illisible (le monde est illisible, mon coeur non, sarkis, installation, Xe Biennale de Lyon, 2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου