γύρισα σπίτι λίγο μετά τις 3 το πρωί, βρεγμένη μέχρι το κόκκαλο. Στεγνώνοντας τα μαλλιά μου με το πιστολάκι σκεφτόμουν πόσο άδικο είναι για τους γαλλικούς μου φίλους, που μετά από μία μέρα στη σχολή μαζί τους, κατά τη διάρκεια της οποίας, γελούσα ασταμάτητα, χωρίς υπερβολή, στο τέλος δε θα έγραφα τίποτα γι'αυτούς μόνο και μόνο γιατί ακολούθησε ένα βράδυ στο σπίτι της Μάρτα, με τους Ιταλούς. scuza Guillaume, άλλη φορά..
την πρώτη εβδομάδα νομίζω, είχα χρησιμοποιήσει τον όρο φυλές των εράσμους φοιτητων. ε, οι ιταλοί, είναι η πρώτη ομάδα αυτής της κατηγορίας, από μόνοι τους.δε ξέρω για ποιό ακριβώς λόγο, αλλά οι ιταλοί με έχουν πάρει υπό την προστασία τους από την πρώτη μέρα. κάποιες φορές μάλιστα, έχω σκεφτεί ότι τα ιταλικά μου είναι πιο πολύτιμα από τα γαλλικά.. κάπως έτσι και χθες. η Μάρτα κάλεσε σπίτι της τους ιταλούς και.. εμένα! (μουσικό σήμα: τα-νταααααα). ο νταμιάνο και ο πάολο δεν ξεκόλλησαν από τα νεοαποκτηθέντα i-phone τους, φάγαμε kisch και pizza, έμαθα πώς να φιάχνω gniocchi. Όσο τους παρακολουθούσα, σκεφτόμουν ότι είναι γεμάτοι από ενέργεια (πάντα-μα-πάντα), γελάνε δυνατά και μιλάνε διαγώνια στο τραπέζι. Έχουν αδυναμία στους Έλληνες γιατί θεωρούν ότι έχουμε την ίδια διάθεση για ξεσάλωμα (degenero) και γενικά μοιάζουμε. Το αστείο είναι ότι και ο Guillame το πρωί μου έλεγε ότι και οι γάλλοι έχουν αδυναμία στους Έλληνες αλλά επειδή είναι οι καημένοι το άκρο της Ευρώπης και είναι τόσο μικρή χώρα αλλά με τόσο μεγάλη ιστορία (πφφφ..γάλλοι!).
Στο τέλος, ήπιαμε καφέ (περασμένα μεσάνυχτα) και βγήκαμε βόλτα στην πόλη, κανονίζοντας τις καλοκαιρινές μας διακοπές tutti-insieme (κανονίζω τις καλοκαιρινές μου διακοπές από τον οκτώβριο_), αδυνατώντας να προβλέψουμε την καταιγίδα που θα ξεσπούσε μία ώρα μετά. αλλά και που ξέσπασε, μικρό το κακό. συνεχίσαμε τη συζήτηση υπο βροχή μέχρι να φτάσουμε ένα-βηματάκι-πριν-την-πνευμονία και μετά χωριστήκαμε. buona notte e a domani_
λέξη της ημέρας: teufeuse,la
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου