Πάντα ο νους μου θα 'ναι στο νησί_χα!

Πέμπτη, 8 οκτωβρίου

Ένα από τα εκατοντάδες πράγματα που έχω αποφασίσει ότι θα κάνω όταν-μεγαλώσω, είναι μία ταινία. όχι δραματική, ούτε κοινωνική. η ταινία μου θα είναι παρα-μα-παρα-πολύ κωμωδία. μάλιστα, έχω αποφασίσει ότι πρώτα θα βρω όλα τα αστεία και μετά θα γράψω ένα σενάριο που να τα συνδέει μεταξύ τους. δεν είναι το σενάριο η ουσία, στην περίπτωσή μας, είναι τα αστεία. εκτός όλων των άλλων αστείων που κατα καιρούς έχω βρει λοιπόν, αποφάσισα σήμερα ότι μία από τις κυριότερες σκηνές της ταινίας θα είναι σαφής αναφορά σε κάθε βράδυ σαν το σημερινό.

ανεξάρτητα από το πόσο καλά μπορεί να περνάμε μεταξύ μας, το καλύτερό μας είναι όταν έρχονται να δουν έναν από εμάς φίλοι από αυτούς που αφήσαμε πίσω. κατ'αρχάς, δεν είναι ότι φτάνουν ξαφνικά. έχει προηγηθεί μία εβδομάδα (τουλάχιστον) προετοιμασίας, κατά τη διάρκεια της οποίας ακούμε κάθε μέρα και από μία (τουλάχιστον) ιστορία για το άτομο που πρόκειται να υποδεχθούμε και μετράμε όλοι μαζί αντίστροφα μέχρι τη μεγάλη μέρα (σαν το βράδυ που αλλάζει ο χρόνος ή την τελετή έναρξης των ολυμπιακών αγώνων). και η μεγάλη μέρα φτάνει. κυκλοφορούν κατευθείαν μηνύματα τύπου arrive,-e,-s! rendevouz place terraux 22:30. bisou και έτσι κάπως, μετά από λίγες ώρες είμαστε στο abrevoir, εξασκώντας όλες τις γλώσσες που μπορεί να ξέρουμε, προσπαθώντας να μιλήσουμε με τον φίλο-επισκέπτη, που βέβαια, δε μιλάει γαλλικά. ο φίλος-επισκέπτης μας κοιτάει συνήθως με απορία, προσπαθεί να μάθει τα ονόματα όλων μας και να είναι όσο πιο κοινωνικός γίνεται, ενώ το μόνο που θέλει κατα βάθος είναι να πάρει τον/την ξενιτεμένο,-η φίλο,-η του και να αρχίσουν να λένε νέα, χωρίς όλο αυτό το κόσμο τριγύρω.. εμείς γελάμε με συγκατάβαση, χαιρόμαστε σαν να είναι κάποιος δικός μας φίλος που έφτασε και πίνουμε σφηνάκια για το καλωσήρθες.

γυρνώντας σπίτι σκεφτόμουν δύο πράγματα: πρώτον, πώς θα είναι όταν θα έρθουν οι δικοί μου φίλοι εδώ, προσπαθώντας να τους φανταστώ με το απορημένο βλέμμα που είχε ο άρτι αφιχθής σήμερα Μαουρίτσιο. Δεύτερον, να στείλω ένα μήνυμα σε όσους είπα ότι έχω-μελαγχολία-αυτές-τις-μέρες και να τους πω ότι όχι, δεν έχω μελαγχολία, περνάω υπέροχα αλλά μου έχουν λείψει τόσο-μα-τόσο-πολύ. Αποφάσισα όμως να μη δώσω έκταση στο θέμα..

λέξη της ημέρας: commerage,le