το Σαββατοκύριακο μετά

**ο τίτλος είναι αναφορά στο τραγούδι του Ζακ Στεφάνου Η νύχτα μετά 

και επικράτησε τίτλων όπως 

Το Σαββατοκύριακο που σταμάτησε ο χρόνος/ Αδράνεια/ Μπαχάμες-Τζαμάικα κ.λ.

κάθε φορά που σκεφτόμουν τι θα γράψω για αυτό το σαββατοκύριακο στη λυόν, με έπιανε νευρικό γέλιο. Είναι απίστευτο, δεν έκανα απολύτως τίποτα. Συμμάζεψα λίγο το σπίτι, χώρισα τα άπλυτα και ξεχώρισα λίγο τα χαρτιά που έχω μαζέψει τόσο καιρό και αυτό, τίποτα άλλο. Δεν βγήκα από το σπίτι ούτε λίγο, τόσο-δα. Το αστείο είναι ότι είναι Κυριακή απόγευμα, δεν έχω ξεκινήσει τίποτα από όσα αύριο το πρωί πρέπει να έχω έτοιμα και δε νιώθω καμία ενοχή, γιατί με έχω πείσει ότι αν γυρνούσα και συνέχιζα από εκεί που σταμάτησα, θα ήμουν ο-άνθρωπος-χωρίς-αισθήματα. Ήθελα χρόνο να προσαρμοστώ στη Λυόν μετά από δέκα μέρες με την Αλίκη, την Κλεοπάτρα και τη Ρένια, τελεία και παύλα. Θεέ μου, πόσο στόκος είμαι ώρες-ώρες..

"Ξεφύλλισα" τις εφημερίδες των δύο τελευταίων εβδομάδων και κάθε φορά που συνειδητοποιούσα ότι κάνω τη σκέψη λες τελικά να αλλάξει όντως κάτι με αυτή την κυβέρνηση? γελούσα μόνη μου, έλεγα ότι το έχω παρακάνει και ξαναγεμίζω το μπρικι με νερό για να φιάξω τσάι.

Διαβάζοντας την Lifo της προηγούμενης εβδομάδας, αποφάσισα ότι το alter ego μου αυτό το σαββατοκύριακο είναι η Δέσποινα Τρίβολη [http://lifo.gr/mag/columns/2395]

Κάθε φορά που προσπαθούσα να συγκεντρωθώ και να κάνω καμιά δουλειά, κατέληγα να προσπαθώ να απαντήσω ηλίθιες ερωτήσεις τύπου: ποιό είναι το αγαπημένο σου αντικείμενο design? Το να πεις σε κάποιον που σε κατηγορεί ως ηλίθιο ότι δεν ήσουν ηλίθιος πριν τον γνωρίσεις, η συνύπαρξη μαζί του σε έκανε ηλίθιο, σε καθιστά αυτομάτως ηλιθιότερο; πώς θα είμαι αν έχανα 20 κιλά και έβαφα τα μαλλιά μου κόκκινα?

Στο τελευταίο στάδιο της κατάστασης στην οποία οικειοθελώς  περιέπεσα τις τελευταίες 48 ώρες, βρέθηκα με 28 (μετρημένα) παράθυρα στο mozilla μου, να ψάχνω πού είναι κάτι έργα της Frida Kahlo και κάτι άλλα του Magritte, τι μπορεί να πάθω αν πίνω πολύ τσάι και πώς να πάω από τη Λυόν στο annecy. Dio mio. Φυσικά, είχα ανοικτό το skype και περιέγραφα την κατάστασή μου στη Σάρα, άρτι αφιχθήσα από το τορίνο. Μου είπε να μη στεναχωριέμαι. Από αύριο θα είμαστε πάλι όλοι μαζί. Αχααααα


πάνω που ένιωσα κάπως καλύτερα, συνειδητοποίησα ότι ξεκινάει ο Νοέμβριος, που είναι ο αγαπημένος μου μήνας στη Θεσσαλονίκη και ευχήθηκα αυτή-τη-στιγμή να είχα κάποιον να μου πει συνελθε κοριτσάκι μου, ή να ξημερώσει Δευτέρα πρωί σε 5..4..3..2..1