Nana όπως Αθήνκα

Πέμπτη, 5 Νοεμβρίου.

Από κάποια στιγμή και μετά έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι αν κάθε μου καταχώρηση στο blog μπορεί να συμπυκνωθεί στη φράση: περνάω τόσο πολύ καλά αλλά μου λείπουν οι φίλοι μου λιγουλάκι (ή πιο πολύ). Παραείναι μηδενιστικό ίσως. Θα το ξεπεράσω. Και σήμερα πάντως, σε αυτό τον άξονα θα κινηθώ.

Αυτές τις δύο μέρες αισθάνομαι σαν να θέλω να βρω λίγο χρόνο να κάτσω λίγο, να στείλω ένα-δυο μέηλ, να σκεφτώ ένα-δύο πράγματα αλλά ω! δε βρίσκω χρόνο ούτε για δείγμα. Πολλή δουλειά, χρόνο στο σπίτι περνάω ελάχιστο και πάλι δεν έχω καμία αντοχή να κάνω οτιδήποτε χρήσιμο.

Αύριο είναι η παρουσίαση του πρώτου μέρους του πρότζεκτ μας στη Γκρενομπλ. Χμ. Σήμερα, ήμουν όλη μέρα στο σπίτι της Angelique, μαζί με τον Guillame. Τελειώσαμε τα σχέδια, ετοιμάσαμε την παρουσίαση, ήπιαμε χυμούς και τσάι και στα διαλείμματα συζητούσαμε για την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις προκαταλήψεις Γάλλων και Ελλήνων για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης (κανείς από τους δύο, παρεπιπτόντως, δεν αμφισβήτησε τη φήμη που θέλει τους Γάλλους να έχουν κακή σχέση με την καθαριότητα). Επίσης, ο Guillame, επειδή πολύ στεναχωρήθηκε που όταν η Αλίκη και η Κλεοπάτρα είχαν έρθει στη σχολή και μας έβαλε προς τιμήν τους να ακούσουμε Helena Paparizou, η Αλίκη είπε ότι καθόλου δε της αρέσει, σήμερα είχε φέρει όλη τη δισκογραφία της Nana Mouschouri, για να εξιλεωθεί. Όταν τους εξήγησα ότι το Νανά είναι υποκοριστικό του Αθηνά, ενθουσιάστηκαν και αποφάσισαν ότι έτσι θα με λένε γιατί είναι πολύ πιο εύκολο από το α-θη-νά. ca va.

Στη διαδρομή από το σπίτι της Angelique μέχρι το σπίτι μου, περασμένες 3:30, ξημερώματα Παρασκευής, λέγαμε με τον Guillame πόσο πιο όμορφη είναι κάθε πόλη το βράδυ, παρακολουθώντας τη θερμοκρασία στο καντραν του αυτοκινήτου του να πέφτει. Τελική ένδειξη +3.0. Χμ, κρυουλάκι.

Είναι η πρώτη φορά που νιώθω ότι έχω αρχίσει να ανήκω, εν μέρει εδώ. Είναι η πρώτη φορά που νιώθω τόσο μακριά. Συναίσθημα παράξενο.

Λέξη της ημέρας: logorer (κάνω πρόλογο, που θα έλεγε και ο Κουλουζάκης)