Αυτή η εβδομάδα ήταν καταδικασμένη να είναι κλεψύδρα πριν καν ξεκινήσει. Περνάει, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, αλλά και πάλι, έχουμε ακόμη λίγο..ακόοοοομη λίγο...Μαθήματα στη σχολή δεν έχουμε οπότε κυκλοφορούμε στην παγωμένη πόλη, σκεφτόμαστε τις χριστουγεννιάτικές μας διακοπές, κάνουμε συζητήσεις για το χρόνο (κλασσικές συζητήσεις-απολογισμοί-στο-τέλος-του-χρόνου), προετοιμαζόμαστε για το αποχαιρετιστήριο προ-χριστουγεννιάτικο πάρτυ στη maison blanche την Παρασκευή και στον ελεύθερό μας χρόνο, δουλεύουμε λίγο για την παράδοση της παρασκευής. Επίσης βλέπω ταινίες, αποφασισμένη να ολοκληρώσω το εντατικό πρόγραμμα 'γίνομαι σινεφίλ' που ακολούθησα στα τέλη του Αυγούστου και το 2010 να με βρει μυημένη στα στοιχειώδη ζητήματα του σύγχρονου δυτικού κινηματογράφου (μέχρι το 2015 μπορεί να έχω κατακτήσει και τον ανατολικό). Είναι λίγο αδρανείς αυτές οι μέρες για όλους μας, έχουμε σαν δικαιολογία ότι φταίει το κρύο. Εγώ πιστεύω ότι δεν έχουμε τίποτα να κάνουμε και ανακυκλώνουμε τα ίδια και τα ίδια.
Σήμερα, όσο γυρνούσα στην πόλη το πρωί χιόνιζε. Εδώ, το χιόνι είναι συνηθισμένο φαινόμενο, δεν εντυπωσιάζει κανένα. Εγώ, έκανα όλες αυτές τις σκέψεις που κάνουν οι μελαγχολικές ψυχές βλέποντας το χιόνι, χωρίς όμως (παραδόξως) ίχνος μελαγχολίας. Τα Χριστούγεννα είναι πιο κοντά από όσο φαίνονται, προσπαθώ να φανταστώ πώς θα περάσω το χρόνο μου από τις 19 Δεκεμβρίου που επαναπατρίζονται οι τοπικοί μου φίλοι, μέχρι τις 23, που είναι το πολυ-αναμενόμενο ραντεβού στο Παρίσι. Θα φύγω από τη Λυόν, αποφάσισα. Θα φεύγω πρωί και θα γυρνάω μόλις νυχτώνει. κοιτούσα πιθανούς προορισμούς. Στόχος μου, να γεμίσω όλα μου τα σημειωματάρια, πριν γυρίσω στην Ελλάδα. Θα σας κρατάω ενήμερους_
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου