pour que tu m'aimes encore.. **

Σκέφτομαι καμιά φορά πόσο άδικο είναι όταν το μισάωρο που περνάω κάθε μέρα γράφοντας στο μπλογκ ε-δεν-εχω-και-τόση-διάθεση. Κρίμα είναι. Σήμερα, όχι.

Πέμπτη, 1η Οκτωβρίου

Κατεβαίνοντας από το αυτοκίνητο της Magali και ψάχνοντας στη τσάντα μου τα κλειδιά για να μπω στο σπίττι, συνειδητοποίησα ότι πάλι το πρόσωπό μου είναι μουδιασμένο. όχι από την προσπάθεια να προφέρω το r, όπως στην αρχή, αλλά επειδή σήμερα, από το μεσημέρι και μετά τουλάχιστον, γελούσα ασταμάτητα. πφφφ

Στην αρχή, ήταν η Claire, που προσπαθούσε να πείσει εμένα και τη Sara ότι τα γαλλικά σταυρόλεξα είναι πανεύκολα. Ναι, μμμμμμάλλον. Γεμίσαμε δύο σελίδες από τα σημειωματάριά μας με καινούριες λέξεις και για κάθε καινούρια μας λέξη η Claire προσπαθούσε να προφέρει την εξαιρετικής δυσκολίας λέξη αχλάδι.

Μετά από τέσσερις ώρες, το μάθημα είχε τελειώσει και ήμουν στο αυτοκίνητο του Guillame μαζί με την Claire και την Angelique και όλοι μαζί τραγουδούσαμε με ανοιχτά παράθυρα τα τελευταία σουξέ της Celine (μία είναι η Celine). εγώ κρατούσα το βιβλιαράκι με τους στίχους, βέβαια. Πήγαμε στην παρουσίαση των βραβείων νέων γάλλων αρχιτεκτόνων και μετά κάναμε με τα αυτοκίνητα βόλτες στη Λυών για να δούμε πώς είναι η πόλη τη νύχτα. Θυμήστε μου με το που πατήσω το πόδι μου στην Ελλάδα να βγάλω δίπλωμα οδήγησης, παρακαλώ.

Στο ασανσέρ, έχοντας βρεί τα κλειδιά, σκεφτόμουν ότι όλο αυτό δε θα μπορούσε με κανένα τρόπο να είναι καλύτερο.

Λέξη της ημέρας: serein,la (η δροσιά του βραδιού. Υπάρχει λέξη γι'αυτό στα ελληνικά;)

**http://www.youtube.com/watch?v=Qdjt0mWWH_M