αδρεναλίνη και αδρεναλίνη

η ανάρτηση που ακολουθεί αποτελεί αναφορά στην ταινία του γούντυ Μελίντα και Μελίντα όπου τα ίδια άτομα, πρωταγωνιστούν σε δύο παράλληλες ιστορίες. μία δραματική και μία κωμική.

21-22 Σεπτεμβρίου 2009, Δευτέρα και Τρίτη

Αδρεναλίνη..

όπως ενέσεις αδρεναλίνης. Αυτές τις δύο μέρες, την ώρα που ξυπνάω (λίγο πριν τις 0700) δεν έχει ακόμη ξημερώσει εντελώς. Προτιμώ πάντα να βάζω το ξυπνητήρι λίγο νωρίτερα γιατί με αποδιοργανώνει πολύ να βιάζομαι να ετοιμαστώ για να φύγω και ακόμη περισσότερο, με αποδιοργανώνει να αργώ. και πάλι όμως, δε τα καταφέρνω να σηκωθώ. Δύο μέρες τώρα, το πρώτο μισάωρο του μαθήματος (0800-0830) το μόνο που σκέφτομαι είναι τρόποι για να μείνω ξύπνια την υπόλοιπη μέρα. Σήμερα κατέληξα στις ενέσεις αδρεναλίνης. Αγοράζονται άραγε χωρίς ιατρική συνταγή; Είμαι στη σχολή μέχρι της 1900 και η προσπάθεια που καταβάλω για να καταλαβαίνω το μέγιστο δυνατό όσων ειπώνονται, απαιτεί τη δαπάνη διπλάσιας αν όχι τριπλάσιας της συνηθισμένης ενέργειας. Φεύγω από τη σχολή με πονοκέφαλο και κάθε λέξη στα γαλλικά είναι ενοχλητικότερη και από κομπρεσέρ. Σήμερα, επιπλέον, ξεκινήσαμε ένα προτζεκτ, προέκταση της πόλης της Λισαβόνας, μίας μεγάλης έκτασης που κανένας μας δε ξέρει και εγώ ομάδα με άλλους 6 γάλλους οι οποίοι δεν έχουν καμια ιδιαίτερη διάθεση ούτε να μιλάνε αργά και καθαρά για να γίνουν αντιληπτοί από εμένα και την Αν, ούτε να περιμένουν να βρούμε το θάρρος να εκφράσουμε στα γαλλικά τις απόψεις μας περί αστικού σχεδιασμου.  Πφφφ..

..και Αδρεναλίνη

όπως ταξί-δι στο κέ-ντρο της-γης. Αυτές τις δύο μέρες, την ώρα που ξυπνάω δεν έχει ακόμη ξημερώσει εντελώς. Πλάκα έχει. Όταν βγαίνω έξω, παρατηρώ τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι που κυκλοφορούν τόσο νωρίς, πάντα μου προκαλούν ενδιαφέρον. Βιάζομαι να προλάβω το τραμ και ξεφυλλίζοντας τις free-press καθημερινές εφημερίδες, αισθάνομαι ότι αφομοιώνομαι απόλυτα ανάμεσά τους. Φτάνω στη σχολή, παίρνω κατευθείαν caffee macchiato και βρίσκω τους υπόλοιπους. Χρόνια τώρα έχω την εμμονή ότι με παρακολουθεί κάποια κάμερα κάποιες φορές και σκηνοθετώ την ταινία της ζωής μου. Άλλες φορές είναι ταινία του γούντυ, άλλες επεισόδειο του Παπακαλιάτη. Εξαρτάται από το πόσο νυστάζω. Σήμερα σκεφτόμουν ότι στη σχολή μου, στην Ελλάδα, ένιωθα συχνά ότι πρέπει να μαζέψω όλη μου τη δύναμη και να προχωρήσω κόντρα στο ρεύμα για να κάνω κάτι μου να με ικανοποιεί. Εδώ, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Σαν να κάνεις καγιακ σε ορμητικό ποτάμι, συναρπαστικό, αδρεναλίνη. Σήμερα, επιπλέον, ξεκινήσαμε ένα προτζεκτ, προέκταση της πόλης της Λισαβόνας, πόλη και ζητούμενο εξαιρετικού ενδιαφέροντος. Κάνω ομάδα με άλλους 6 γάλλους, 4 από τους οποίους είναι τα-αγόρια-του-έτους-που-όλα-τα-κορίτσια-του-ετους-θελουν-να-κανουν-ομάδα-τουλάχιστον και τον ιανουάριο θα πάμε και στη Λισαβόνα όλοι μαζί. Αχα 


Λέξη των ημερών: intervenir