κυλιόμενες μέρες_μέρος 2ο

Πέμπτη, 12 Νοεμβρίου

Χθές, κοιμήθηκα στις 3καιμισή γιατί είχαν αρχίσει να τσούζουν τα μάτια μου και σήμερα ξύπνησα στις 7 παρά για να συνεχίσω το σχέδιο και στις 9 να είμαι στη σχολή για να συνεχίσουμε όλες μαζί. Τα δάχτυλά μου και κατ' επέκταση το ποντίκι και το πληκτρολόγιό μου μυρίζουν μανταρίνι. Απλώσαμε τα πράγματά μας σε ένα τραπέζι στα πάνω ατελιέ, συνδεθήκαμε στο υπερ-γρήγορο δίκτυο του ensal και ξεκινήσαμε χωρίς πολλά-πολλά. Η Aude, μου είπε να βάλω μουσική εγώ, όπως χθες γιατί elle aime bien ma musique. Ακούσαμε λοιπόν από δύο φορές Editors, au revoir simone, belle and sebastian, beirut, keane, παρακολουθούσαμε τη θερμοκρασία της αίθουσας στην οποία δουλεύαμε για 10 ώρες με μισή ώρα διάλειμμα (μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, δεν είναι, η θερμοκρασία δεν ξεπέρασε τους 15), λέγαμε για τις διακοπές των Χριστουγέννων και τα ταξίδια με αεροπλάνο. Αν όλα πάνε όπως τα έχουμε προγραμματίσει (θα πάνε), θα έχουμε τελειώσει με όλα Κυριακή απόγευμα και Δευτέρα απόγευμα έχουμε κλείσει ραντεβού για εκτυπώσεις.

Αποφεύγω μέρες να γράψω ότι το Σάββατο είπαμε πρώτη φορά με τη μαμά για τα εισιτήρια της επιστροφής μου στην Ελλάδα, στα τέλη Ιανουαρίου και ότι έκτοτε αυτό τριγυρνάει συνέχεια στο μυαλό μου. Σήμερα όμως, η Ρένια μου ανακοίνωσε περιχαρής ότι εκτός από τα εισιτήρια για να έρθουν εδώ με τον Κώστα, έκλεισαν σήμερα και τα εισητήρια για να γυρίσουν στην Αθήνα, μέσα Φεβρουαρίου. Δηλαδή θα γυρίσουμε πίσω, στ' αλήθεια;

Λέξη της ημέρας: equilibre, le