parapluie όπως ομπρέλα

Τετάρτη, 22 οκτωβρίου (επιτέλους)

Για σήμερα, θα μπορούσα να γράψω όσα γράφω συνολικά μέσα σε μία εβδομάδα. Και κάτι παραπάνω. Θα προσπαθήσω όμως να είμαι σύντομη και περιεκτική..

Σήμερα το πρωί, την-μέρα-μετά-την-παρουσίαση, έπρεπε εκτός των άλλων, να διαλέξουμε ομάδες για την γραπτή εργασία που περιλαμβάνει το μάθημα. Δύσκολο. Μεταξύ, μας κι εγώ νομίζω ότι θα προτιμούσα να κάνω μία γραπτή εργασία στα ελληνικά με κάποιον που  μ π ο ρ ε ί  να γραψει στα ελληνικά. χμ. εγώ ήμουν εξαιρετικά ψύχραιμη, αλλά η Σάρα στεναχωρήθηκε που ξαφνικά βρέθηκε suspendue.. και τσουπ! σκέφτηκα ότι είναι η πρώτη φορά που δεν μπορώ να πω μην ανησυχείς, εγώ είμαι εδώ. Είναι η πρώτη φορά που ό,τι και να κάνω δεν είναι αρκετό. Νεύρα. Να βρούμε ομάδα, να περάσουν τα νεύρα της Sara, να διαλέξουμε θέμα, να φύγω εγκαίρως γαι το αεροδρόμιο και μέσα σε όλα να πρέπει και να εξηγήσω στην Αν πώς μπορώ να είμαι συνέχεια χαμογελαστή (...). Φεύγοντας από τη σχολή, έβρεχε. και έτσι, όλα τα προβλήματα λύθηκαν. Άνοιξα την μαγική μου ομπρέλα που κάνει το συννεφιασμένο ουρανό ηλιόλουστο και η Σάρα άρχισε πάλι να γελάει. Αν παίζαμε σε διαφήμιση, εδώ θα έπεφτε το σήμα: Προβλήματα; όταν δεν υπάρχει άλλη λύση, υπάρχει ο Μιχάλης!

Μετά από τρείς ώρες ήμουν στο αεροδρόμιο, περιμένοντας την προσγείωση της πτήσης U2 5005. Χρειάστηκαν δύο μπουκάλια κρασί και πέντε ώρες και μετά ήταν πάλι, σαν να μην πέρασε μία μέρα. Ή σχεδόν..

Λέξη της ημέρας: sorcier