ultima settimana, allora!

Η Σάρα έχει οργανώσει τη τελευταία μου επίσημη εβδομάδα (γιατί εννοείται ότι θα επανέλθω ως επισκέπτης) στη Λυόν με εντυπωσιακή ακρίβεια. Σήμερα ήταν το τελευταίο cena στο σπίτι της Μαρτα και της Ρακέλε λοιπόν. Είχε θέμα no champagne, no party. Μαζεύτηκε η συνήθης παρέα ιταλών λοιπόν, ο καθένας έφερε από μία σαμπάνια και η ρακέλε με τη σάρα μαγείρεψαν.

Βγάζοντας τις τελευταίες φωτογραφίες γύρω από το πράσινο πουά τραπεζομάντηλο, έκανα μία πολύ γρήγορη αναδρομή στις Παρασκευές που πέρασα σε αυτή τη κουζίνα και μάλλον τη στιγμή που σκεφτόμουν τον τρόμο που με κυρίευσε την πρώτη φορά που βρέθηκα αντιμέτωπη με τη ταχύτητα με την οποία μιλάνε οι ιταλοί, κάνοντάς σε να νομίζεις ότι εσύ μάθαινες μία άλλη γλώσσα επί δύο χρόνια, χαμογελούσα πολύ, τόσο που ο πάολο με ρώτησε για ποιό λόγο γελάω μόνη μου. Η Σάρα με κοίταξε ανήσυχη, άρχισε; με ρώτησε. ποιό πράγμα; εκείνη τη στιγμή πετάχτηκε η άννα: allora quando parti, athina?? ho una settimana ancora.. απάντησα. ε, αυτό, είπε η σάρα. la melancholia de la ultima settimana! ha comminciato?

μμμ.. αρχισε!