κυριακή, 20 δεκεμβρίου 2009
πρώτη φορά άκουσα για το annecy από τον κωστή, τελευταία μου επαφή με την παρέα των ηλεκτρολόγων. αυτό όμως είναι μία άλλη ιστορία. τέλος πάντων, έχοντας περάσει όλο το σάββατο σπίτι, αποφάσισα ότι δε θα άφηνα το κρύο να ακυρώσει τα σχέδιά μου για περιπλανήσεις στα περίχωρα της λυόν. οι πιθανοί προορισμοί, δύο: annecy και eveux, με στόχο να φτάσω στη tourette, στα πλαίσια της αναζήτησης των ιχνών του le corbusier σε όλη τη γαλλία. αποφάσισα ότι αν πήγαινα στη tourette, με το ζόρι θα ξεκουνούσα τη τρίτη για το annecy.. ετσι λοιπόν, άφησα την επίσκεψη στο μοναστήρι για τη τρίτη.
το annecy είναι μία μικρή μεσαιωνική πόλη 53000 κατοίκων, κατά το wikipedia, που κατ'αναλογία πάντα, είναι λίγο σαν το Βόλο. Είναι μικρή πόλη, αντί για θάλασσα έχει λίμνη, βασικά είναι πέντε δρόμοι και μία παραλία αλλά έχει ένα κάρο μικρά μαγαζιά, κόσμο που κυκλοφορεί χαμογελαστός και χαμογελαστούς μαγαζάτορες, πρόθυμους να σε βοηθήσουν σε οποιαδήποτε απορία. Είναι μέρος που χαίρεσαι να είσαι, ακόμη και με 4 βαθμούς κελσίου υπό το μηδέν. Απέχει από τη Λυόν 2 ώρες με το τρένο. Φτάνοντας εκεί, αντελήφθην κατευθείαν ότι είναι κρίμα κι άδικο που ο καιρός δε θα μου άφηνε πολλά περιθώρια για βόλτες. παρόλα αυτά, έκανα την απόλυτη υπέρβαση. Πέρασα περίπου τις 4 από τις 7 ώρες της παραμονής μου περπατώντας υπό άλλοτε ασθενή και άλλοτε ισχυρότερη χιονόπτωση. τις υπόλοιπες 3, τις μοίρασα σε μία κρεπερί, ένα καφέ και δύο εκκλησίες. Πλάκα είχε. Πριν ένα χρόνο προσπαθούσα να πείσω τον Κωσταντίνο Κ. ότι είναι ανούσιο να πηγαίνεις διακοπές μόνος σου, είναι η απόλυτη έκφραση μελαγχολίας και μαύρης ψυχοσύνθεσης. Έχω αναθεωρήσει απόλυτα. στόχος μου ήταν να μη μείνω άλλη μία μέρα στο δωμάτιο με χρόνο μοιρασμένο ανάμεσα σε λαπτοπ και σταυρόλεξα. Χωρίς να το περιμένω, στο annecy, βρήκα πολύ περισσότερα.
πρώτη φορά άκουσα για το annecy από τον κωστή, τελευταία μου επαφή με την παρέα των ηλεκτρολόγων. αυτό όμως είναι μία άλλη ιστορία. τέλος πάντων, έχοντας περάσει όλο το σάββατο σπίτι, αποφάσισα ότι δε θα άφηνα το κρύο να ακυρώσει τα σχέδιά μου για περιπλανήσεις στα περίχωρα της λυόν. οι πιθανοί προορισμοί, δύο: annecy και eveux, με στόχο να φτάσω στη tourette, στα πλαίσια της αναζήτησης των ιχνών του le corbusier σε όλη τη γαλλία. αποφάσισα ότι αν πήγαινα στη tourette, με το ζόρι θα ξεκουνούσα τη τρίτη για το annecy.. ετσι λοιπόν, άφησα την επίσκεψη στο μοναστήρι για τη τρίτη.
το annecy είναι μία μικρή μεσαιωνική πόλη 53000 κατοίκων, κατά το wikipedia, που κατ'αναλογία πάντα, είναι λίγο σαν το Βόλο. Είναι μικρή πόλη, αντί για θάλασσα έχει λίμνη, βασικά είναι πέντε δρόμοι και μία παραλία αλλά έχει ένα κάρο μικρά μαγαζιά, κόσμο που κυκλοφορεί χαμογελαστός και χαμογελαστούς μαγαζάτορες, πρόθυμους να σε βοηθήσουν σε οποιαδήποτε απορία. Είναι μέρος που χαίρεσαι να είσαι, ακόμη και με 4 βαθμούς κελσίου υπό το μηδέν. Απέχει από τη Λυόν 2 ώρες με το τρένο. Φτάνοντας εκεί, αντελήφθην κατευθείαν ότι είναι κρίμα κι άδικο που ο καιρός δε θα μου άφηνε πολλά περιθώρια για βόλτες. παρόλα αυτά, έκανα την απόλυτη υπέρβαση. Πέρασα περίπου τις 4 από τις 7 ώρες της παραμονής μου περπατώντας υπό άλλοτε ασθενή και άλλοτε ισχυρότερη χιονόπτωση. τις υπόλοιπες 3, τις μοίρασα σε μία κρεπερί, ένα καφέ και δύο εκκλησίες. Πλάκα είχε. Πριν ένα χρόνο προσπαθούσα να πείσω τον Κωσταντίνο Κ. ότι είναι ανούσιο να πηγαίνεις διακοπές μόνος σου, είναι η απόλυτη έκφραση μελαγχολίας και μαύρης ψυχοσύνθεσης. Έχω αναθεωρήσει απόλυτα. στόχος μου ήταν να μη μείνω άλλη μία μέρα στο δωμάτιο με χρόνο μοιρασμένο ανάμεσα σε λαπτοπ και σταυρόλεξα. Χωρίς να το περιμένω, στο annecy, βρήκα πολύ περισσότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου