είναι τόσο πολύ παράξενο. άλλη κλίμακα, άλλες συνήθειες, άλλη γλώσσα, όλα διαφορετικά. Δευτέρα, 26 οκτωβρίου στην Μαδρίτη.
Για πρώτη φορά σκέφτηκα ότι η Λυόν είναι πραγματικά χωριό (μπροστά στη Μαδρίτη τουλάχιστον), είμαι στο μετρό και δεν καταλαβαίνω τίποτα, σκέφτομαι ότι θα γυρίσω στη Γαλλία και θα νιώθω οικεία_χμ! Είναι τόσο παράξενο να μη μπορώ να συνεννοηθώ, να μη μπορώ να καταλάβω, να μην έχω ιδέα, να είμαστε σε ένα δωμάτιο με τον Κώστα, τη Ρένια, την Κλεοπάτρα και την Αλίκη.
Η Αλίκη λεέι ότι πρέπει να είναι στ'αλήθεια πολιτισμικό σοκ η μετάβαση από τη Γαλλία στην Ισπανία και γελάει κάθε φορά που διαβάζω ισπανικά, η Κλεοπάτρα άρχισε επιτέλους να μιλάει και λέει ότι βρήκε τη πόλη που της ταιριάζει, ο Κώστας και η Ρένια προσπαθούν να μας εξηγήσουν τα πάντα (να χωρέσουν δύο μήνες σε μερικές ώρες) και εγώ σκέφτομαι ότι μπορεί σε κάποια άλλη ζωή να ζούσα στην Αγγλία, σε κάποια άλλη στη Τυνησία, ακόμη και στη Γερμανία, στη Γαλλία σίγουρα, στην Ισπανία ποτέ.
Λέξη της ημέρας: τσουπίταζ (ορθογραφια περιττή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου