ω! Πόσο αναμενόμενο! όλο το Σαββατοκύριακο ήταν σαν ενα παράξενο κολλάζ. σαν να πήρε κάποιος μαγαζιά, βόλτες, συνήθειες που είχα με τους τοπικούς μου φίλους και στη θέση τους να κόλλησε την κλεοπάτρα και την αλίκη. Ματαίως οι τοπικοί μου φίλοι επιχείρησαν να συναντηθούμε εκ νέου μετά την Παρασκευή. Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό αποφασίσαμε ότι είναι λίγο κουραστικό να μιλάς πολλές γλώσσες μαζί και έτσι μείναμε μόνο στα ελληνικά. Πήγαμε σε όλα, μέχρι και στην παιδική-μου χαρά, προσπάθησα να χωρέσω σε τέσσερις μέρες δύο μήνες.
Έχω πει επανειλλημένα ότι όταν προσπαθώ να εξηγήσω στον εαυτό μου συναισθήματα και σκέψεις που μου φαίνονται παράξενα, ψάχνω και βρίσκω χαζές μεταφορές και αναλογίες. Σε αυτή την περίπτωση, σκεφτόμουν ότι στα πλαίσια του μαθαίνω-να-ζω-μόνη-μου-μακριά-από-τους-φίλους-μου-αλλά-με-άλλους-φίλους, ελαχιστοποίησα στο μυαλό μου όλες τις ιστορίες, τις συνήθειες, όλα όσα θα μπορούσαν να με κάνουν να στεναχωριέμαι που είμαι μακριά. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα, ελαχιστοποίηησα και την επικοινωνία μαζί τους. Τέλος πάντων λοιπόν, για ένα σαββατοκύριακό (από την παρασκευή απόγευμα για την ακρίβεια) αντί για συζητήσεις για τη λισαβόνα, τη Λάουρα και το Νταμιάνο, τη Ντοροτέα, τη γκρενομπλ και τον guillame μιλούσα ξανά για τις δηλώσεις του Αριστοτελείου, τη μαμά της Αλίκης, τον Ορέστη, την Αναστασία και την Μαρία, τον Μιχάλη και το ΝτεΦάκτο. Τέλεια! Ξαφνικά είχαν όλα επανέλθει στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Την Κυριακή το βράδυ, πήγαμε για το-τελευταίο-ποτό-των-κοριτσιών-στη-Λυών, στο abreuvoir και εκεί σκεφτόμουν ότι ό,τι και να λέω μου είναι ακόμη δύσκολο να τις συνηθίσω εδώ. Μετά μου έστειλε και ένα μήνυμα η Σάρα, ότι είναι στο Τορίνο, τις λείψαμε ήδη πολύ και να περάσω τέλεια και ραντεβού το Σάββατο και φιλιά πολλά . Ωπ! Ολική επαναφορά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου