Το ζητούμενο δεν είναι να χορεύουμε, εν τέλει. Το ζητούμενο είναι μέσα σε μία εβδομάδα να ετοιμάσουμε ένα "περιστατικό" που θα παρουσιάζεται για τρείς ημέρες (4-6/6/2010) σε έναν από τους κήπους της Λυόν. Μάλιστα, για ένα τριήμερο, σε κάθε κήπο της Λυόν, κάτι θα συμβαίνει. Κάτι-τι;
Συναντηθήκαμε στις 8:30 στον jardin de tresors. Πρώτο ζητούμενο ήταν καθένας από την ομάδα των αρχιτεκτόνων να διαλέξει ένα σημείο-τόπο μίας προκαθορισμένης διαδρομής. Στη συνέχεια, έπρεπε να προετοιμάσουμε μία παρουσίαση για τον τόπο που επιλέξαμε, μέχρι τις 14:00. Τότε ξεκίνησε η παρουσίαση, η οποία απευθυνόταν στους υπόλοιπους αρχιτέκτονες και -βέβαια- στους χορευτές. Μόλις τελειώναμε την παρουσίαση, οι χορευτές άρχιζαν να μεταφράζουν όσα είχαμε πει σε κινήσεις και εμείς καλούμασταν να ενσωματωθούμε στο σύνολο. Τι άλλο θα κάνω θεε μου, μες το κρύο και το αγιάζι?! Εγώ δούλεψα σε μία παιδική χαρά, παρεπιπτόντως. Δέκα ώρες, όχι αστεία. Η μόνη ώρα που πέρασα σε κλειστό χώρο ήταν το πεντάλεπτο που πέρασα στη μοναδική brasserie της περιοχής, ζητώντας μία quiche aux poireaux. πφφφ. Πριν το διαλύσουμε, βρεθήκαμε σε μία αίθουσα μπαλέτου με καθρέφτες και μπάρες για να συζητήσουμε ποιός θα αναλάβει κάθε σημείο και ποιούς χορευτές θα έχει στη διάθεσή του... υπερπαραγωγή δηλαδή. Πριν καταλήξω εξαντλημένη στο ζεστό μου κρεβάτι, πέρασα από τη Σάρα. Με έβαλε να πιώ δύο φλιτζάνια τσάι και μετά μου έφιαξε μακαρόνια με τόνο και φρέσκα κολοκυθάκια και ντομάτες. Αν ο μπαμπάς μου μιλούσε ιταλικά, θα ήμουν σίγουρη ότι την είχε πάρει τηλέφωνο κανένα μισάωρο πριν φτάσω, για να της δώσει οδηγίες.
Αύριο, ραντεβού στις 9 στη σχολή χορού, φορώντας φόρμες και μαλακά παπούτσια.
Λέξη της ημέρας: improviser
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου