Παρίσι-Μαδρίτη

3 τρόποι για να συνεχιστεί ο τίτλος της ανάρτησης:
-->..μέσω Poissy
-->..σπίτι μου είναι ο δρόμος (ευτυχώς τραγούδι μου δεν είναι ο πόνος)
-->..ω! Ευρώπη!!

Τρίτη, 29 Δεκεμβρίου 2009
Είναι παράξενο, με όλα αυτά τα ταξίδια, δεν έχω αντιληφθεί ακριβώς ότι η χρονιά τελειώνει, ότι τα χριστούγεννα πέρασαν. το μόνο που συνειδητοποίησα ξαφνικά είναι ότι μένουν 28 μέρες ακόμη πριν τον οριστικό επαναπατρισμό μου. Και αν νομίζετε ότι μόνο εγώ τις μέτρησα, σφάλετε οικτρά. και η Ρένια τις μέτρησε. 45.

Χαιρέτησα το γκρουπ των συνταξιδευτών μου το πρωί και ξεχύθηκα στους δρόμους για να ολοκληρώσω τις αποστολές που άφησαν ανολοκλήρωτες. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι είμαι πάλι μόνη μου στη Γαλλία, κάνω σκόρπιες σκέψεις και συζητήσεις μέσα στο μυαλό μου. Αμα δεν ήξερα ότι το βράδυ θα είμαι με ξανά σε οικείο περιβάλλον, μπορεί να με άφηνα να στεναχωρηθώ λιγουλάκι.

Πήρα το τρένο, πήγα ως το Poissy, με στόχο να δω τη villa savoye*, ένα από τα πιο σημαντικά κτίρια στην αρχιτεκτονική του 20ου αιώνα, την είδα τελικά πίσω από κάτι φράκτες γιατί παρά τις οδηγίες στο ίντερνετ, ήταν κλειστή για τους επισκέπτες και εκεί συνάντησα έναν ιάπωνα φοιτητή αρχιτεκτονικής από την αμερική που είχε έρθει στο παρίσι για να δει αυτό το κτίριο, εκτός των άλλων. Πίσω από το φράκτη, συζητήσαμε πόσο παράξενο είναι να βλέπεις ζωντανα ένα κτίριο υπερ-δημοσιευμένο, να βλέπεις ότι υπάρχει στην πραγματικότητα. Μετά μου είπε ότι ήταν αποφασισμένος να πηδήξει το χάρτη και να πλησιάσει τη διάσημη κατοικία, μου είπε να περάσω μαζί του αλλά δεν είχα πολλή διάθεση για περιπέτειες. την επόμενη φορά..  

με μιάμιση ώρα καθυστέρηση, βρεγμένα παπούτσια και νεύρα-κορδόνια (δυσκολεύομαι να αντιληφθώ την προέλευση αυτής της φράσης..), έφτασα στη Μαδρίτη. Μπήκα στο μετρό και συνάντησα ανθρώπους ντυμένους πολύχρωμα, που μιλούσαν δυνατά και έπιναν μπύρες (στη Γαλλία απαγορεύεται να κυκλοφορείς με αλκοολ μετά τις 2300). και κάπως έτσι ξεκινάει το Μαδρίτη-μέρος Β..

*http://en.wikipedia.org/wiki/Villa_Savoye